เคยคิดไหมว่าความเหงาก็คือเพื่อนคนหนึ่ง
ที่อยากจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเราเหมือนกัน
ที่มันเดินทางมาหาเรา
ก็เพราะว่ามันอยากให้เราลองใช้เวลากับมันดูบ้าง
เผื่อว่าจิตใจที่วุ่นวายสับสนของเรา
จะได้มีโอกาสอยู่ลำพังอย่างเงียบสงบ
เพื่อคิดทบทวนถึงสิ่งต่างๆและทำความเข้าใจกับตัวเองให้มากขึ้น
และหากว่ายังไม่ถึงเวลาของมัน...ที่มันควรจะจากเราไป
มันก็จะไม่มีวันจากเราไปไหน
ต่อให้เราออกไปดิ้นรนเสาะหาคนสักร้อยคนมาอยู่เป็นเพื่อน
ใจเราก็ยังคงเหงาอยู่อย่างนั้น
ไม่ใช่เพราะความเหงามันทำร้ายเราหรอก
แต่เป็นเพราะเราไม่เข้าใจตัวเอง..ว่าเราต้องการอะไร..อะไรที่ใจต้องการ?
เห้อออออออออ
เศร้า.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น